Rasti i fotomontazhit të publikuar sot kundër Presidentes së Republikës së Kosovës nuk është incident i izoluar. Ai është tregues i një klime politike ku shpifja përdoret si instrument, ndërsa përgjegjësia trajtohet me standarde të paqarta. Edhe pasi Presidenca publikoi fotografinë origjinale dhe dokumentoi qartë manipulimin, autori i montazhit – Nuredin Drenica, figurë aktive në rrjetet sociale – vazhdoi publikisht ta paraqesë postimin e tij si “zbulim” që qenka publikuar nga Serbia.
Sot e çoi këtë kulturë një hap më tej: publikoi një montazh manipulues, të cilin e paraqiti si ‘zbulesë’, sikur qytetarët janë pa sy dhe pa mend.
Ky reagim nuk mund të shpjegohet me keqinformim. Profili publik i Drenicës prej kohësh njihet për gjuhë të ashpër, sulme të ulëta ndaj kundërshtarëve politikë dhe përhapje narrativesh që i shërbejnë strukturave të vjetra të influencës. Prandaj, publikimi i një imazhi të manipuluar kundër Presidentes nuk është veprim i rastësishëm — është akt i qëllimshëm propagandistik.
Kjo nuk është naivitet. Nuk është keqinformim.
Kjo është një strategji e vjetër: gënjeshtra bëhet mjet politik.
Edhe më i rëndë është fakti që, pas shumë orësh, postimi i tij vazhdon të qëndrojë publik, ndërsa institucionet e drejtësisë — të cilat duhet të mbrojnë integritetin e figurës së Presidentit — nuk kanë lëvizur asnjë gur. Pse? Kush përfiton nga tolerimi i kësaj gjuhe? Kush i mbron të tillët nga përgjegjësia ligjore?
ImageFotomontazhi i rremë i shpërndarë nga Nuredin Drenica, ku Presidentja paraqitet pranë Ana Bërnabiqit dhe ministrit të Jashtëm serb. Manipulim i rëndë që synon t’i atribuojë asaj afërsi politike me udhëheqësit e Serbisë, në një kohë tensioni të lartë mes dy shteteve.Foto galeri
Në shumicën e vendeve demokratike, manipulimi i imazheve të Presidentit do të hapej menjëherë si çështje penale. Në Kosovë, ai trajtohet si status Facebook-u. Dhe pikërisht kjo e kthen problemin nga personal në institucional.
Ky montazh është veçanërisht i dëmshëm, sepse Presidentja paraqitet në një takim të rremë me kryeparlamentaren e Serbisë, Ana Bërnabiq, dhe ministrin e Jashtëm serb — pra me përfaqësues të shtetit që ende e kundërshton hapur pavarësinë e Kosovës. Një manipulim i tillë synon të krijojë dyshime të pavërteta për pozicionimin e saj politik, në një kontekst ku çdo simbolikë ka peshë.
Rasti i sotëm nuk flet vetëm për Nuredin Drenicën.
Flet për një sistem që toleron shpifjen, i ushqen figurat që shërbejnë narrativat e tij dhe hesht edhe kur e vërteta sulmohet në mes të ditës.
Dhe kur e vërteta bie pre e servilëve, atëherë kriza nuk është më politike.
Është shoqërore.
