Shkruar nga Skënder Minxhozi
Ata që duan të fshihen pas gishtit, në lidhje me procesin disavjeçar që po mbahet në Hagë ndaj ish-krerëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, janë të lirë ta bëjnë këtë edhe nesër kur në Tiranë do të mbahet një protestë mbarëkombëtare ndaj kësaj tragjikomedie që po luhet nga Dhomat Speciale të Kosovës. Fundja është vetëm një zgjatim i një lufte të pistë politike që e ka mbajtur në ngërç Kosovën edhe para këtij procesi. Vetëm se në këtë rast, me kalimin e viteve, ky është tashmë një konflikt politik me një faturë të kripur jo për të akuzuarit, por për të gjithë popullin e Kosovës. Madje edhe për vetë projektin e Kosovës shtet i pavarur, demokratik e multietnik.
Hashim Thaçi dhe tre ish-zyrtarë të tjerë të lartë të shtetit e të UÇK, përfaqësues të një epoke heroike për Kosovën, ndodhen sot përballë një procesi të montuar i cili po përbalt prej vitesh të gjithë Kosovën. Paraqet të shkuarën e saj të dhimbshme si një aferë trafiqesh njerëzore, shbën luftën e saj në krah të Perëndimit duke e paraqitur si një histori të pisët lufte civile me vrasje pas shpine brenda llojit dhe me abuzime të cilat si padashje, si rastësisht dhe ashtu spontanisht na afrojnë ne shqiptarëve me sojin më të keq të kriminelëve të luftës së ish-Jugosllavisë, që ka kaluar nëpër kalvarin ndëshkimor të Hagës.
Kosova është ulur sot me duart e një grupi të frustruar e të kompleksuar ndërkombëtarësh në të njëjtën karrige ku dikur rrinte Millosheviçi. Hiç më pak se kaq. Është e ulur aty edhe me duart dhe mendjen e mbrapshtë të një numri shqiptarësh, të cilët urrejtjen politike e personale e vendosin mbi çdo kalkulim tjetër shumë më sublim dhe afatgjatë që lidhet me imazhin, prestigjin dhe vetëdijen e Kosovës së re të pasluftës. Është bashkuar në një baltosja ndërshqiptare me interesat dhe mendjet antishqiptare.
Pas luftës së vitit 1999, në Perëndim nisi një proces i gjatë, i cili vijon ende, për të shbërë historinë dhe rikthyer pas e ridimensionuar fushatën më të madhe humanitare të pasluftës së Dytë Botërore – atë të goditjes së regjimit kriminal serb që shfarosi, shpërnguli dhe dhunoi qindra mijë shqiptarë. Prej kohësh që tashmë s’mbahen mend Serbisë aktuale, e cila drejtohet në postet më të larta institucionale nga zgjatimet e dikurshme të Sllobodan Millosheviçit, i falet gjithçka, i jepen mundësi pas mundësish, i ofrohet me insistim një vend në tryezën e klubit perëndimor paçka se flirton hapur e në mënyrë të përsëritur me të gjithë ata që Perëndimi i konsideron si armiqtë e tij kryesorë. Aleate e Rusisë e Kinës, por edhe e mikluara e Evropës e Amerikës. Një alkimi që mund t’i tolerohet vetëm Beogradit.
Ndaj Serbisë ka një trajtim indulgjent e dorëlëshuar, teksa zëra gjithnjë e më insistues e shohin fushatën e NATO-s mbi Serbi si një “luftë kundër një populli kristian”. I fundit që e bëri këtë koment racist ishte djali i presidentit Trump, Don Junior gjatë një vizite në Beograd.
Në të njëjtin drejtim shtyjnë sot dhe një pjesë shqiptarësh që urrejnë UÇK, PDK dhe të gjitha siglat e tjera të cilat në një mënyrë a një tjetër e lidhin memorien kolektive me luftën e vitit 1999. Në një tjetër kontekst kjo do të ishte një luftë e ulët politike të cilën do ta zgjidhte vota e radhës. Por kjo që ndodh me Gjykatën Speciale të Hagës nuk zgjidhet me zgjedhjet e radhës. Kjo është një damkë e cila po u zyrtarizua, do ta regjistrojë përjetësisht lidershipin kosovar në listën e zezë të Mlladiçëve dhe Karaxhiçëve, sipas parimit “kanë kryer edhe shqiptarët krime, jo vetëm serbët, boshnjakët e kroatët”!
Pak ditë më parë një përfaqësuese e Vetëvendosjes bënte sherr me të gjithë të ftuarit në një studio debati në Tiranë, duke mbrojtur idenë se në Hagë nuk ndodhet Kosova, por individët Thaçi, Selimi, Krasniqi e Veseli. Nuk ka qasje më naive, keqdashëse e dritëshkurtër. Janë po ata që e lenë sot Kosovën pa qeveri, vetëm sepse vendosin arrogancën politike mbi interesin e vendit.
Në Hagë ndodhet Kosova, jo Thaçi e të tjerët. Po u sanksionua fajësia e tyre për krime të cilat kanë brenda shëmtinë e raporteve të Dick Martit për shtëpinë e verdhë apo për akuza që synojnë ta transformojnë luftën e UÇK në një konflikt civil bandash, dëmtohet jo vetëm e shkuara, por edhe ardhmja e Kosovës, ashtu siç e njohim sot. Ata që kanë futur në tharkun e gjykimit krerët e luftës së Kosovës kërkojnë ta fusin edhe këtë pjesë të Ballkanit në listën gri të krimeve e abuzimeve të luftës shfarosëse në ish-Jugosllavi. Ky është një projekt ndëshkimor për mbarë një popull, jo për katër burra që janë simboli i atij momenti kur Kosova formësoi pavarësinë e vet. Kush kujton se i shpëton kësaj të vërtete të thjeshtë, po gënjen veten. Dhe ata që e ndjekin.
