Bretkosa e drurit nga Alaska është një nga krijesat më të jashtëzakonshme të natyrës, e aftë të mbijetojë dimrat më të acartë duke ngrirë plotësisht trupin e saj.
Kur vjen dimri, trupi i saj mbulohet me akull, zemra ndalon së rrahuri, frymëmarrja ndërpritet dhe asnjë pikë gjaku nuk qarkullon më. Edhe truri pushon së funksionuari, duke e bërë bretkosën të duket sikur ka vdekur.
Por ky proces i frikshëm është në fakt një strategji mbijetese e përsosur. Para se të ngrihet, bretkosa çliron sasi të mëdha glukoze në gjak, e cila vepron si një lloj “antifrizi” natyral, duke mbrojtur qelizat nga dëmtimi i ngrirjes.
Kështu, edhe pse deri në 65 për qind e trupit të saj shndërrohet në akull, organet e brendshme qëndrojnë të sigurta. Kur vjen pranvera dhe temperaturat rriten, akulli fillon të shkrihet ngadalë, zemra rifillon rrahjet, frymëmarrja kthehet dhe bretkosa “zgjohet” nga një gjumë i thellë sikur s’ka ndodhur asgjë.
Shkencëtarët nga Universiteti i Alaskës dhe studiues si Dr. Kenneth B. Storey kanë vërtetuar këtë fenomen të rrallë, duke e renditur bretkosën e drurit të Alaskës ndër kafshët më të habitshme në botë.
Ajo nuk vdes vërtet, por hyn në një gjendje të pezulluar që i lejon të përballojë të ftohtin ekstrem. Ky mekanizëm mbijetese është një shembull mahnitës i mënyrës sesi natyra përshtatet për të mbijetuar në kushte ekstreme, duke bërë që një krijesë e vogël si kjo bretkosë të sfidojë vetë ligjet e jetës./Korrespodenti
