Shpesh në diskursin publik thuhet se Hashim Thaçi është kryeministri që shpalli pavarësinë e Kosovës. Mirëpo, e vërteta është se më 17 shkurt 2008, Thaçi vetëm lexoi deklaratën e pavarësisë në Kuvendin e Kosovës, si akt formal i një procesi të gjatë e të dhimbshëm.
Shpallja e vërtetë e pavarësisë nuk lidhet me një ditë apo një njeri të vetëm, por me sakrificën dhe vizionin e dy figurave të mëdha: Ibrahim Rugovës dhe Adem Jasharit.Ibrahim Rugova, me vizionin e tij për rezistencë paqësore, ndërtoi themelet politike dhe ndërkombëtarizoi çështjen e Kosovës. Pa diplomacinë dhe përkushtimin e tij të qetë, Kosova nuk do ta kishte fituar simpatinë dhe përkrahjen ndërkombëtare për liri dhe pavarësi. Ai ishte arkitekti i idesë së shtetit të pavarur të Kosovës, i cili për dekada e mbajti gjallë ëndrrën e lirisë.
Nga ana tjetër, Adem Jashari dhe familja e tij, me flijimin heroik në Prekaz, u bënë simboli i rezistencës së armatosur dhe i vetëdijes kombëtare. Gjakimi i tij për liri u bë nxitja për qindra e mijëra të tjerë që morën armët në mbrojtje të Kosovës. Prekazi nuk është vetëm një histori e dhimbshme, por është momenti i kthesës së madhe që i dha Kosovës drejtimin e pakthyeshëm drejt çlirimit.
Nëse Rugova ishte mendja dhe strategjia e pavarësisë, Adem Jashari ishte zemra dhe gjaku i saj. Thaçi, si kryeministër në atë kohë, vetëm përfaqësoi politikisht një proces të gjatë që kishte filluar shumë kohë më parë, një proces i mbështetur mbi dy shtylla: vizionin paqësor të Rugovës dhe sakrificën e Adem Jasharit.Historia është më e thellë se sa një deklaratë e lexuar në Kuvend.
Pavarësia e Kosovës nuk është meritë e një individi, por rezultat i një rruge të gjatë, e cila u ndërtua nga urtësia e Rugovës, gjaku i Adem Jasharit dhe sakrifica e mijëra dëshmorëve e qytetarëve të thjeshtë. Leximi i deklaratës ishte vetëm kurorëzimi formal i asaj rruge.Prandaj, pavarësinë nuk e shpalli Hashim Thaçi, ai vetëm e lexoi. Pavarësinë e shpallën Ibrahim Rugova dhe Adem Jashari, secili me mënyrën e vet: njëri me penë e diplomaci, tjetri me pushkë dhe flijim. Dhe ky është realiteti që historia nuk mund ta ndryshojë.
