Pas një martese madhështore që pushtoi titujt e mediave online dhe vëmendjen e rrjeteve sociale, këngëtarja e njohur dhe shumë e dashur për publikun shqiptar, Engjëllusha Salihu, ka befasuar sërish opinionin me një transformim të papritur në paraqitjet e saj publike, këtë herë jo përmes muzikës, por përmes stilit të saj të ri dhe shumë të komentuar.
Engjëllusha, e cila për një kohë të gjatë ka qenë e njohur për veshjet e saj të larmishme, plot ngjyra dhe detaje tradicionale që shpeshherë i referoheshin trashëgimisë kulturore shqiptare, ka ndryshuar rrënjësisht drejtimin estetik në paraqitjet e saj të fundit.
Në të gjitha daljet e saj publike që pas dasmës së bujshme – përfshirë intervistat televizive, performancat në skenë dhe eventet e rëndësishme kulturore – këngëtarja është shfaqur në mënyrë të përsëritur me fustane elegantë, gjithmonë të dizajnuar në ngjyrën e zezë.
Ky ndryshim i menjëhershëm dhe i qëndrueshëm në imazhin e saj ka zgjuar kureshtjen e madhe të fansave dhe ndjekësve të saj të shumtë.
Në rrjetet sociale kanë shpërthyer diskutimet: pse Engjëllusha, një artiste e cila deri tani kishte ndërtuar një identitet vizual të lidhur me ngjyrat e gjalla dhe elementët folklorikë, ka zgjedhur të përqafojë një stil minimalist, të përmbajtur dhe të errët?
A është ky një mesazh simbolik, një periudhë reflektimi personal apo thjesht një shije e re estetike që përkon me një fazë tjetër të jetës së saj?
Disa komentues e kanë përshëndetur këtë kthesë si një shenjë të pjekurisë artistike dhe personale të saj. Ngjyra e zezë, thonë ata, nuk është thjesht një zgjedhje stilistike, por një deklaratë.
Ajo përçon elegancë, fuqi, mister dhe thellësi – cilësi që ndoshta pasqyrojnë përvojat e reja që Engjëllusha po përjeton pas martesës.
Për shumë artistë të mëdhenj, stili i veshjes është një zgjatim i shpirtit dhe i mendimeve të tyre më të thella, dhe nuk është e pazakontë që ndryshimet e mëdha në jetën personale të shoqërohen me transformime të dukshme në paraqitjen e jashtme.
Të tjerë, megjithatë, kanë shprehur shqetësim apo pakënaqësi për këtë stil të ri, duke u ndjerë të distancuar nga imazhi i ri i artistes. Për ta, Engjëllusha ishte sinonim i harese, ngjyrave dhe gjallërisë që i sillte në çdo performancë.
Ndjekës të përkushtuar kanë vënë re se ajo nuk ka qenë më aq aktive në rrjetet sociale me përmbajtje spontane apo momente të zakonshme nga përditshmëria e saj, siç ndodhte më parë.
Disa pyesin nëse zgjedhja e saj për të veshur gjithmonë të zezën është një shenjë e ndonjë procesi të brendshëm emocional apo thjesht një mënyrë për të ruajtur privatësinë dhe për të kontrolluar mënyrën si perceptohet në publik.
Në të gjitha rastet, një gjë është e qartë: Engjëllusha Salihu, edhe në heshtje, di si të krijojë një jehonë.
Ajo vazhdon të mbetet një figurë qendrore në skenën muzikore shqiptare, jo vetëm për vokalin e saj të veçantë dhe interpretimin emocional, por edhe për mënyrën se si ajo e përdor stilin personal si një formë arti.
Ndryshimi i saj stilistik është diskutuar nga stilistë, gazetarë mode dhe kritikë të kulturës, të cilët e shohin këtë qasje si një vendim i guximshëm që sfidon pritshmëritë tradicionale për gratë në skenën publike shqiptare, veçanërisht pas martesës, kur shumë prej tyre shpesh reduktohen në role më të kufizuara.
Përtej thashethemeve dhe interpretimeve të shumta, ajo që mbetet e vërtetë është se Engjëllusha po përjeton një fazë të re, ku duket se ka zgjedhur të flasë më pak me fjalë dhe më shumë përmes pamjes së saj.
Fustanet e zinj – të prerë me finesë, të punuar me materiale cilësore dhe të dizajnuar me detaje të menduara deri në perfeksion – flasin për një figurë që nuk ka nevojë të bërtasë për të tërhequr vëmendje.
Ajo e arrin këtë përmes një elegance të heshtur, por që mbart një prani të fuqishme në çdo dalje të saj.
Nëse kjo zgjedhje do të jetë e përkohshme apo një pjesë e pandashme e identitetit të saj të ri artistik, mbetet për t’u parë.
Por një gjë është e sigurt: Engjëllusha Salihu di si të qëndrojë në qendër të vëmendjes, edhe kur nuk thotë asnjë fjalë – mjafton një fustan i zi, një qëndrim i vendosur dhe një prani që nuk mund të shpërfillet./ORAinfo/
