Në këtë ditë të vitit 1987, në Beograd filloi seanca e tetë dyditore e Komitetit Qendror të Serbisë.
Historianët do të thonë se ishte fillimi i shpërbërjes përfundimtare të RSFJ-së. Domethënë, pasi Sllobodan Millosheviqi u bë në krye të Komitetit Qendror të Serbisë më 28 maj 1986 me ndihmën e Ivan Stambolic, Millosheviqi u mor me të në seancën e tetë.
Ishte një akt i vënies nën kontroll të celulës më të madhe dhe më me ndikim të KQ të Serbisë. Ivan Stamboliq jetoi edhe katër vjet dhe kur shpalli kandidaturën kundër Sllobodan Millosheviqit, siç e kishte përcaktuar gjykata, me urdhër të tij u likuidua.
Siç intepretohet në Sebi, ky ishte një ‘triumf’ politik për Sllobodan Millosheviçin, pas të cilit filloi agresioni kundër Sllovenisë, Kroacisë, Bosnjë-Hercegovinës, Kosovës dhe qindra mijëra viktimave të regjimit serb.
Duke folur në Beograd pak ditë më parë, presidenti dhe ministri i Punëve të Brendshme të Serbisë, Ivica Daçiq, tha se në atë ditë, “udhëheqja shtetërore serbe për herë të parë që nga viti 1918 u rreshtua në anën e Serbisë, jo të Jugosllavisë”.
“Edhe sot është aktuale ajo temë: qëndrimi ndaj çështjeve shtetërore dhe kombëtare. Pra, seanca e tetë vazhdon ende, por Serbia do të fitojë. Një nga shtyllat kryesore të asaj lufte është SPS dhe lidershipi aktual shtetëror i Serbisë”, tha Daçiq.
Nuk ka dyshim se Daçiq është ende adhurues i politikës serbe të madhe të mësuesit të tij që përfundoi në Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës, por është gjithashtu dëshmi se asgjë nuk ka ndryshuar në Serbi që nga koha e kasapit ballkanik Sllobodan Millosheviq. /Vijesi
