Presidenti serb Aleksandar Vuçiq së fundi u largua nga posti i presidentit të Partisë Përparimtare Serbe në pushtet për të themeluar një lloj Lëvizje Popullore mbipartiake kombëtare gjithëserbe, me të cilën ai do të dëshironte në të vërtetë të arrinte një shumicë absolute në Kuvend në vitin e ardhshëm.
Me shumë mundësi duke shkuar në zgjedhje të jashtëzakonshme dhe t’i sigurojë vetes vite e vite pushtet, shkruan Vlado Vurushiq, gazetar i gazetës kroate Jutarnji List.
Por, siç duket, kriza aktuale politike, e cila u ngrit pas vrasjeve masive të tmerrshme që shkaktuan protestat më të mëdha kundër regjimit, dhe problemet që rrethojnë Kosovën (Vuçiç po përballet gjithnjë e më shumë me murin sepse Uashingtoni dhe Brukseli kanë vendosur të zgjidhin nyjën e Kosovës më së voni deri në mesin e vitit të ardhshëm) kanë udhëhequr që i gjithë ky projekt shkon në probleme, nëse jo në një qorrsokak, gjë që bën që Vuçiq të ketë një sulm të lehtë paniku.
Vuçiq e krijoi këtë Lëvizje Popullore si një platformë partie-koalicioni, në të cilën ai do ta përcaktonte veten si lider i të gjitha partive dhe organizatave të regjimit, veçanërisht nga ana e djathtë nacionaliste dhe populiste e spektrit politik. Duke bashkuar një numër të madh opsionesh pro regjimit, ai do të mund të siguronte një shumicë të konsiderueshme në Kuvend dhe kështu të bashkohej kundër opozitës tashmë të copëtuar dhe të përçarë. Përveç kësaj, do të hiqte peshën komprometuese të SNS. Së fundi, ai është më popullor se partia që, natyrisht, ende e kontrollon, ndonëse ia ka lënë “sa për sy e faqe” Millosh Vuçeviqit. Por duket se ai e ka llogaritur gabim.
Ai foli për Lëvizjen për herë të parë në rrethana të tjera politike, para se Serbia të goditej nga vrasjet monstruoze masive në shkollën fillore në Ribnikar dhe afër Mlladenovcit. Fillimisht ishte projektuar si një “mbledhje politike në mbrojtje të Kosovës”, por tani është kthyer në një lëvizje nga nevoja, e drejtuar kundër protestave kundër regjimit që kërkonin pensionin e tij politik dhe synimi i saj është të qëndrojë në pushtet në të gjitha kostot dhe të kënaqin të gjitha intrigat e saj politike dhe të intrigave.
Megjithatë, siç shkruan gazeta beogradase Danas, Vuçiq e gjeti veten në telashe sepse hulumtimet tregojnë se shumica e votuesve të tij nuk e kuptuan dorëheqjen e tij nga posti i presidentit të SNS-së, si dhe “idenë e krijimit të një lëvizjeje mbipartiake që do të ishte mbi SNS”. Kjo është arsyeja pse Vuçiq në një fjalim të fundit drejtuar kombit, kushedi se çfarë radhe ka thënë se pjesa e parë është luajtur dhe se duhet të presim për të dytën.
“Në të parën kemi ngritur pensionet dhe pagat”, ka thënë Vuçiq dhe ka paralajmëruar se me Lëvizjen (që ndoshta është gjysma e dytë) duhet të fillojë një epokë e re e prosperitetit të Serbisë ose siç shkruan Danas me ironi, “epoka e platinit”. “Duhet të zbardhet, duke qenë se Vuçiqi dhe propaganda e tij e quajnë situatën aktuale në Serbi “epokë e artë”.
Megjithatë, Biljana Gjorgjeviq nga partia “Ne davimo Beograd” vazhdon të deklarojë se Serbia ka “pabarazinë më të madhe sociale në Evropë” dhe se është vendi që “promovon më së shumti dhunën dhe urrejtjen në hapësirën publike”.
Kurse Biljana Stojkoviq nga partia “Zajedno” deklaron se Vuçiqit është në panik sepse po i bie rejtingu dhe “biznesi me Lëvizjen nuk po shkon sipas planit”. Sipas Biljana Stojkoviqit, Vuçiq e ka vlerësuar gabim momentin kur ka vendosur të themelojë Lëvizjen dhe ka kuptuar se duhet të nisë një fushatë më agresive dhe më të pranueshme për të shpjeguar rëndësinë e Lëvizjes. Sipas saj, tani e tutje do të dëgjojmë për Lëvizjen, në të cilën Vuçiq do të dërrmojë gjithçka dhe çdo gjë, “përfshirë inteligjencën artificiale, makinat fluturuese, pak rënkime, një majë fitoresh dhe një sasi të madhe premtimesh”. Mjeshtri i shitjes së mjegullës është në elementin e tij”, thekson Biljana Stojkoviq.
Megjithatë, Vuçiq po i shtrëngon bashkëpunëtorët e tij në krahun politik nacionalist-konservator, kështu që Ivica Daçiq, kreu i Partisë Socialiste të post-Millosheviqit, tha se “pjesëmarrja e SPS në Lëvizje do të ishte mirë për Serbinë”, dhe më pas për SPS-në. Domethënë, ai shpreson se do të arrijë të qëndrojë në pushtet dhe se Vuçiq, aq sa dëshiron ta heqë qafe, duhet ende të bashkëpunojë me të dhe t’i japë poste dhe copa byreku në formën e kompanive publike.
Vuçiqit do t’i duhej ta përvijonte Lëvizjen deri në vjeshtë, veçanërisht pasi spekulohet se deri në pranverën e vitit 2024, ai mund të thërrasë zgjedhjet ku, sipas idesë, do të fillonte gjysma e dytë – sundimi i Serbisë për dhjetë vitet e ardhshme ose më shumë vite.
