Një rrëfim emocionues gjatë punës së tyre në Turqi ka ardhur nga Besart Ejupi, Instruktor në Qendrën Ndërkombëtare të Trajnimeve për kërkim-shpëtim, i cili ishte pjesë e kontigjentit nga Kosova që u dërgua për ndihmë me tërmetet. Ai, nën emocione, ka rrëfyer për momentet kur ua shpëtuan jetën një nëne dhe fëmijës së saj nën rrënoja.
Ejupi rrëfeu se e gjitha ka qenë shumë emocionuese për ta, pasi derisa përpiqeshin që ta nxjerrnin, e kishin parë se fëmija gjithë kohën ka qenë në gjirin e nënës së saj, për çka tha se e ka mbajtur fëmijën gjallë nën rrënoja.
“Është emocionale edhe ta përshkruaj formën dhe mënyrën si ka ndodhur, ne e kemi parë fëmijën ka qenë në gjirin e nënës së tij. Nuk ka qenë e lehtë ta tërheqim nga gjiri i nënës së saj, që fatmirësisht edhe ajo është gjallë dhe jeton, por ne e kemi parë me sy dhe i kemi dëgjuar zërat gjashtë orë, më shumë se 6 orë na janë dashur vetëm fëmijën ta tërheqim pasi gjdo veprim që të ndërmerret aty për kërkim shpëtim duhet të bëhet me kujdesin më të lartë, pasi çdo gabim automatikisht e rrezikon jetën qoftë të fëmijës apo nënës së fëmijës”, ka rrëfyer ai në RTV Dukagjini.
Ai tregoi se si fëmija u ka buzëqeshur kur e nxorrën nga rrënojat, çka ua ka mbushur pjesëtarëve të FSK-së sytë me lot.
“Andaj, e kam pas fëmijën në dorë dhe tri orë të tjera nuk kemi mujt me e tërheq. Ajo që ka qenë karakteristikë e fëmijës ishte se fëmija ka qenë në gjirin e nënës dhe shpresojmë që kjo e ka mbajtë gjallë edhe në jetë, është karakeristikë tjetër se kur na ka parë për herë të parë atij i ka ardhur një buzëqeshje që neve na i mbushi sytë me lot”, shprehet tutje Ejupi.
Madje, gjatë intervenimit, një element vëshirë i përballueshëm për, sipas Ejupit, ka qenë fakti se nën po ato rrënoja, në anën e majtë ka qenë i vdekur babai i fëmijës ndërsa në anën e djathtë, motra e saj.
“Derisa kemi intervenu te fëmija në të majtën tonë ka qenë babai i fëmijës, në të djathtën ka qenë motra ndërsa ne mes tyre të vdekur është dashur të kalojmë dhe të shkojmë të tërheqim trupin e gjallë. Për 6 deri 12 orë kemi qëndruar më afër se anëtarët e famijes me një viktimë nën rrënoja”, tha ai.
Ai ka vazhduar tutje duke e përshkruar këtë si momentin më të vështirë, por që sipas tij pjestarët e FSK-së e kanë pasur vullnetin dhe forcën për të ndihmuar njerëzit.
“Ishte momenti më i vështir që unë dhe shokët e mi e kemi përjetuar aty, ta dëgjosh një foshnje dhe një nënë të thërret ndihmë dhe ti të mos kesh forcë e fuqi të mos i ndihmosh, ky është një prej momenteve që të bën të ndihesh i dobët në këtë botë. Por, falë institucionit, trajnimeve që jeni të pëgratitur profesionalisht për këto raste ne nuk jemi nda në asnjë moment. Mund të them se djemt dhe vajzat që ka FSK, janë djemt dhe vajzat që neve na përfaqësojnë, ata e kanë vullnetin, e kanë shpirtin që shumë prej njerëzve ju mungon. Sepse edhe po të kenë gjithë pajisjet e botës, nuk e kanë atë elanin atë vullnetin e zemërgjerësin që ne posedojmë”.
