Slobodan Millosheviç, presidenti i asaj që ka mbetur në Jugosllavi dhe Sali Berisha, ish-presidenti i Shqipërisë, kanë qenë ndër udhëheqësit më despotikë që u shfaqën në Evropën Lindore që nga shkatërrimi i sistemit kom unist.
Të dy burrat paraqiten të aftë për gjithçka në mënyrë që të ruajnë ose rifitojnë pushtetin dhe të dy kanë pasur pjesën e tyre për të luajtur në ngjarjet trag j ike në Kosovë.
unë kurrë nuk e kam takuar z. Millosheviç, por kam parë figurinë e tij, në rrobat e bur.gut, duke parakaluar nëpër rrugët e Beogradit ndërsa një turmë e madhe, më shumë se 100,000 të fortë, u përpoq të marshonte në rezidencën e tij personale në periferi më të shquar të qytetit.
Sigurisht që nuk na lejohej të shkonim diku afër haciendës së një presidenti, pasuria personale e të cilit vlerësohet të jetë e madhe. Policia u kujdes për këtë. Ata gjithashtu u kujdesën që mjeshtri i ri i kukullave që manipuloi me figura u mor dhe u rrah shumë keq.
Millosheviç e di mirë rezonancën historike që Kosova ka me serbët dhe ndjenjat naci on aliste të krijuara nga ngjarjet atje kanë tentuar të bashkojnë kombin pas tij, përkundër armiqësisë së përgjithshme ndaj tij për çështje të tjera. Prandaj, “karta e Kosovës” është luajtur me sukses nga z. Millosheviç në disa raste me pak kujdes për pasojat që mund të ketë mbi banorët e zakonshëm të rajonit.
Manovrimi i tij i zgjuar politik e ka lejuar atë të mbajë pushtetin. Kjo është një arritje e jashtëzakonshme për një njeri që arriti të dëbojë gjysmë milioni qytetarë të tij në rrugët e kryeqytetit për të marshuar kundër tij në një natë të vetme në janar 1997.
Përtej kufirit në Shqipëri z. Berisha është akuzuar për përdorimin e krizës aktuale për të rifituar presidencën e vendit të tij. Si president, z. Berisha krijoi urrejtjen mes njerëzve të tij derisa, në mars të vitit 1997 , i gjithë vendi u shemb në një kaos të armatosur. Një valë shqetësimesh përfshiu Shqipërinë nga veriu në jug. Pothuajse çdo depo us h tarake në tokë u bastis dhe brenda dy javësh pothuajse çdo mashkull i rritur në Shqipëri kishte një pushkë su mi. Është vlerësuar se më shumë se një milion armë kishin rënë në duart e popullatës civile.
Papritur, kri za sol li një moment të historisë së saj të veçantë kur banditë hapën zjarr ndaj qytetarëve gjermanë që po evakuoheshin nga Tirana. Zjarri u kthye; të shtënat e para të lëshuara nga zemërimi nga ushtarët gjermanë që nga fundi i luf.tës së Dytë Botërore. Pas pak, unë takova z. Berisha, ende president, në pallatin e tij në Tiranë. Burra me rroba civile dhe me armë k ll.ash nikov nuk lejuan askënd të ecte në shtegun jashtë ndërtesës në rrugën e Heronjve të Kombit. Brenda unë u kontrollova plotësisht para se të më futnin në prani.
Një njeri me kotësi të konsiderueshme, Presidenti Berisha këmbënguli që intervista të kryhej në anglisht dhe pa përkthyes. Rezultati ishte një përrua fjalësh të shkëputura nga njëra-tjetra, një rrymë “fjalish” prej të cilave vetëm një në 10 përmbante një folje. Por mesazhi ishte i qartë. Kundërshtarët e tij politikë ishin “banditë” dhe “trafikantë” (trafik an të të dro.gës), “komitetet e shpëtimit” të ngritura në kundë rs htim me sund im in e tij do të “dominoheshin me f o rcé” dhe ai pastaj do të mposhte rrën jës isht opozitën në zgjedhjet e ardhshme.
Në mënyrë më të konsiderueshme ai theksoi në një numër rastesh se ar m ato sja e popullatës ci vile dhe sαkatimi që pasoi nuk ishte asgjë më e keqe sesa e drejta e qytetarëve zviceranë për të mbajtur ar m ë në mbrojtjen e vendit të tyre. Kundërshtarët e z. Berisha fituan një fitore dërrmuese në zgjedhje dhe, për habinë e shumë vetave, ai thjesht la pallatin e tij dhe shkoi në shtëpi.
Tani, bashkëpunëtorët e z. Berisha akuzohen për kontrabandë të shumë prej atyre mijëra pu.shkëve përtej kufirit me Kosovën. Mbës.htetja e tij kryesore vjen nga pjesa e Shqipërisë e cila kuf i zohet metë rajon.
Si Z. Millosheviç dhe Z. Berisha duhet të fitojnë kredi politike në shtëpi nga dhuna e vazhdueshme në Kosovë. Fakti që Z. Millosheviç duket se i ka pranuar Perëndimit ka të ngjarë, nëse sjellja e tij e mëparshme merret parasysh, të jetë një veprim i përkohshëm.
