Student nga Beogradi, tani profesor në Universitetin e Prishtinës, një shqiptar i cili do të mbahet mend për rolet e shkëlqyera të Millosh Obiliq dhe Car Llazarit, vepron në atë kopsht të ri, të zbukuruar si një njeri shumë i vetmuar. Ai thotë se nuk del mirë, nuk rri pothuajse me askënd.
“Më herët, qytetarët ecën në shëtitoren në Prishtinë në mes, dhe në anët e kundërta të rrugës, në njërën anë ishin fshatarë serbë, dhe në anën tjetër fshatarë shqiptarë. Unë dhe Siniša shkuam në mes dhe mesi ishte plot, dhe ju mund ta shihni se sa e gjerë është ajo mes. Kolonat në të majtë dhe të djathtë ishin të holla. Është një gjë e mentalitetit, nuk ka asnjë lidhje me kombin. Një rom nga qyteti ishte më afër meje sesa një shqiptar nga fshati. Kjo nuk është më çështja “.
Si jeton ti, (Enver)
Shume keq. Më vjen turp që jam gjallë sepse shoh gjithçka shkon drejt greminës dhe fundoset dhe e di pse po fundoset dhe nuk kam forcë të ndryshoj asgjë. Prandaj kam turp që jam gjallë. Eshte e tmerrshme. Ata thonë se serbët në Kosovë jetojnë keq. Eshte e vertete. Por shqiptarët jetojnë pesë herë më keq. Ata ndryshuan shpirtrat e shqiptarëve. Ata nuk kanë më shpresë, dhe më e keqja është kur shpresa humbet. Shqiptarët nuk largohen më nga Kosova sepse nuk kanë bukë, nuk largohen sepse ka luftë, sepse janë të detyruar nga Millosheviqi apo Rankoviqi. Ata shkojnë sepse kanë humbur shpresën se mund të jetë mirë. Ky (Thaçi prim.aut.) Ka ndotur gjithçka për ta që nga lufta. Ajri këtu është i vështirë për mua.
Në cilën mënyrë po ecën sot elita qytetare në Prishtinë?
Fshatarët kanë kultivuar aq shumë sa nuk mund ta marrësh me mend kush është fshatar dhe kush jo. Millosheviçi na modernizoi të gjithëve, ne pamë botën. Faleminderit përgjithmonë. Kjo është një bast i madh. Ecni gjysmë milioni njerëz në të gjithë botën, nga Sidnei në Otava, falas, për të parë botën për 3-4 muaj dhe për t’u kthyer. Për shkak të kësaj, unë e vlerësova Millosheviqin dhe vura foton e tij. Të betohem, unë gjithmonë e mbajta foton e tij, dhe gruaja gjithmonë e hiqte atë. E vura dhe ajo e hoqi.
Kjo nuk do të kishte ndodhur kurrë nëse Zoran Gjingjiç do të kishte qenë gjallë, nëse Ivan Stamboliç do të ishte gjallë. Dhe Sloba na solli këtu. Kush e ka paguar do të dihet. Kush e ndau Kosovën nga Serbia, Mali i Zi nga Serbia, Kroacia nga Jugosllavia.
Autori: TAMARA SPAIĆ
Më shumë në botimin e shtypur të NIN
http://nin.co.rs/pages/article.php?id=102349327
https://www.facebook.com/ninonline/posts/2687708794632784/
