“Të qofte për hajr, Ramiz Lladrovci!”
“Meqeneëse erdhe si vetima të urojsh shokët ,,e l uftês” , të urojsh për ,,fitore” ata që vranë e vazhdojnë të vrasin e do v rasin, ata që b urgjet e Idrizovës i kanë të hapura për shqiptarë dhe përherë plot me shqiptare, nuk mbetet tjetër pos të të them, që të mundon një h ak i rendë.
Se këto miqësi kaq të thella e kaq besnike kundrejt një ar miku, që miku yt, të cilit sot ti paske ardhur t’ia lajsh pelenat, sikur i shpalli ,,l uftê” dikur, dhe pa sikur, u v ranê për hirë teë miqësisë suaj, vajza dhe djem nga çdo kënd i Atdheut.
Po, meqë qenke në atë sofër, une të uroj se e paske meritur. Kur nisesh ti nga Antalia a ku i dihet, për t’i uruar robërine njemilion shqiptarëve, gjë që askush s’ta kishte borxh, po të uroj me gjithe zemër:
